Nastawienie inwestorów na kontraktach terminowych na euro nie wspiera wspólnej waluty (fundusze zdecydowanie grają na spadki kursu), kontrakty na stopę procentową również euro nie wspierają (spread FRA 9×12 jest najniżej od 2007 roku).
Euro nie wspierane również rynek pieniężny, gdzie miesięczny Libor EUR jest na poziomie 0,083 przy Liborze USD na poziomie 0,15.
Również euro nie jest wspierane przez rynek obligacji. Rentowności niemieckich 2-latek spadają już do poziomu 0,018%, a ich odpowiednik z USA ma rentowność 0,5159%.
Natomiast jest jeszcze jeden czynnik, o którym do tej pory nie wspominałem, a tu w ostatnim czasie zaszły interesujące zmiany. Mowa ponownie o rynku obligacji i ich oprocentowaniu, ale w sposób realny, a nie nominalny (realny, czyli skorygowany o wielkość inflacji – jest to pewne uproszczenie, gdyż brana jest pod uwagę obecna inflacja, a nie oczekiwania).
Z punktu widzenia statystyki i korelacji z kursem EURUSD to właśnie porównanie realnie oprocentowanych obligacji do EURUSD ma większy sens niż oprocentowanych nominalnie, których korelacja z kursem jest o wiele mniejsza.
Przy zachowaniu dotychczasowych korelacji spread 2-letnich obligacji Niemiec i USA (oprocentowanych realnie) wskazywałby na zwyżkę w długim terminie powyżej 1,40 (jest to wykres miesięczny). Na tę chwilę 2-latki niemieckie są realnie oprocentowane wyżej od amerykańskich.
Podobna kwestia dotyczy niemieckich 10-latek, które od kwietnia też realnie dają wyższe oprocentowanie niż ich amerykański odpowiednik (0,7453% vs. 0,5174%)
Trzeba mieć świadomość, że jest to tylko jeden czynnik, który może wspierać euro, ale warto wiedzieć o jego istnieniu…
